بسم الله الرحمن الرحیم
طی دو روز گذشته کتابی خواندم به نام «شبهای بیقراری»1. پس از مطالعه کتاب، به یاد جملاتی از رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار چند شب گذشته با مسئولین نظام افتادم…
ایشان در این دیدار، گناه را به دو قسم: «فردی» که تنها به زیان خود شخص است؛ و «اجتماعی» که به جامعه ضربه زده و سبب ایجاد فتنه میشود، تقسیم نمودند:
گناهان ما گاهی این‌جوری است. ما یک حرکتی را انجام میدهیم، یک سخنی را میگوییم، یک راهی را میرویم، [که] جامعه ضرر میکند، کشور ضرر میکند؛ این‌جور گناهان، گناهان مهمّی است، گناهان بزرگی است. فرمود: وَ اتَّقوا فِتنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَموا مِنکُم خآصَّة.* گاهی کسی ظلمی میکند، جزائی که خدای متعال برای آن ظلم قرار میدهد فراگیر است و جامعه را فرامیگیرد؛ از چنین ظلمی، از چنین فتنه‌ای باید پرهیز کرد. این خطاب به ما مسئولین است، آحاد مردم مخاطب به این خطاب نیستند؛ ما مسئولین هستیم که [هم] میتوانیم کاری بکنیم که زیان آن به جامعه برسد؛ هم میتوانیم عکسش عمل کنیم، کاری کنیم که نفع آن به جامعه برسد.2
—————————————-
*سوره‌ی انفال، بخشی از آیه‌ی ۲۵؛ «و از فتنه‌ای که تنها به ستمکاران شما نمیرسد، بترسید…»
ایشان در ادامه، علت برخی از مصیبتهایی را که بر جامعه وارد میشود و به اصطلاح تر وخشک را با هم میسوزاند با توجه به آیه ای از قرآن کریم و نظر مفسر ارجمند مرحوم علامه طباطبایی چنین بیان فرمودند:
مرحوم علّامه‌ی طباطبائی (رضوان‌الله‌علیه) در تفسیر این آیه‌ی شریفه‌ی سوره‌ی نساء که «مآ اَصابَکَ مِن حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ وَ مآ اَصابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَفسِکَ»* یک بیانی دارند؛ میفرمایند که جوامع بشری، جامعه‌ی کشور، یک جامعه‌ی خاصّ یک محدوده، یک هویّت مستقلّی دارد، یک هویّت وحدانی دارد غیر از هویّت افراد؛ یعنی جامعه‌ی یک کشور با یک نگاه مثل یک انسان واحد است؛ همچنان‌که در انسان واحد یک عضو ممکن است عملی انجام بدهد که بقیّه‌ی اعضا را درگیر کند، در جامعه هم همین‌جور است، یک عضو ممکن است کاری بکند که همه را درگیر بکند. حوادثی برای جامعه پیش می‌آید، عدّه‌ای بی‌گناهند در آن حادثه؛ [پس] چطور میشود گفت که «مآ اَصابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَفسِکَ»، ایشان میفرمایند نه، همین درست است، همین جا هم «فَمِن نَفسِکَ» است، منتها نفْس یک موجود وسیعی به نام جامعه است که یک جزئی از او گناهی کرده. خب، اگر بنا باشد که از چنین گناهی ما پرهیز کنیم خیلی باید مراقب باشیم؛ احتیاج دارد به مراقبت، به دقّت؛ این فضای ماه رمضان این را بایستی به ما تعلیم بدهد، این را بایستی به خودمان تلقین کنیم، واقعاً احساس مسئولیّت کنیم، هرجا هستیم.3
———————————–
*سوره‌ی نساء، بخشی از آیه‌ی ۷۹؛ «هرچه از خوبی‌ها به تو میرسد از جانب خدا است؛ و آنچه از بدی به تو میرسد، از خود تو است …»
از آنجا که نظام اسلامی در جامعه ایرانی ما، با هدف «زمینه سازی برای ظهور حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف» شکل گرفته است، بر ما لازم است که از این نعمت الهی پاسداری کرده و روز به روز آن را پیش برانیم…. اما اگر خدای ناکرده قدمی نه در جهت تقویت آن، و نه در جهت حفظ آن، بلکه در جهت تضعیف آن بر داشته ایم و این قدم نامبارک، این نظام را در رسیدن به هدفش که همانا طلوع آفتاب عالمتاب حضرتش علیه السلام است، عقب نگاه داشته، باید به درگاه الهی توبه کنیم….توبه ای اجتماعی، چنان که «پدر نیکیها»4 در توقیع شریف خود که شرط دیدار پر برکت و تعجیل ظهور ایشان را بیان میدارد، به «اجتماع قلوب»5 تاکید نموده اند.
توبه ای گروهی همچون توبه بنی اسرائیل که به فرمایش مولایمان امام صدق و راستی - که درود خدا بر پدران و فرزندان پاکش باد- اگر توبه ای خاضعانه و ضجه ای خالصانه از سوی ما به درگاه الهی برسد، خداوند باقیمانده غیبت را بر ما خواهد بخشید.6 ان شاء الله
و چه شبی زیباتر از شبهای قدر در ماه مبارک رمضان؛ که ماه، ماه توبه و شب، شب اجابت است و فرشتگان خداوند در این شب به گرد صاحبمان میگردند و مقدرات ما را به امضای ایشان می رسانند.
بیاییم در شبهای قدر، پس از شفیع قرار دادن مولایمان نزد خداوند، برای درخواست بخشایش، یک دل و یک زبان، تنها «ظهورش» را بخواهیم که…
شرط وفاداری نیست که محبوب جانان ما در زندان غیبتی که ما آن را ساخته ایم ناله های جانسوز سر دهد و ما به دنبال آب و نانمان باشیم….!
پانویس:
1. برای دریافت کتاب اینجا را کلیک کنید.
2. دیدار با مسئولان کشور، 95/3/25
3. همان
4. ابا صالح علیه السلام
5. وَ لَوْ أَنَّ أَشْياعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ القُلُوبِ فِي الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقائِنا…به نقل از پایگاه اینترنتی جمکران
6. شبهای بی قراری ص 59
