نگرانیهای پیامبر اعظم بر امت اسلامی
12. فتنه های فراگیر
فراگیری فتنه و نفوذ افکار منحرف در ذهن و جان مسلمانان به ویژه نسل جوان، آسیبی است که می تواند سرنوشت دینی فردی را تحت تأثیر خود قرار دهد. زندگی در دهکده اطلاعات و دسترسی به افکار گمراه کننده، این خطر را افزایش می دهد. توجه به مشکل آفرین بودن این مسئله و تغییر نگرش، گام نخست در برابر آن است. پیامبر بزرگ اسلام، چنین خطری را گوشزد فرموده است:
( «لَیغشَینَّ اُمَّتِی مِن بَعدی فِتَنٌ کقِطَعِ اللیلِ المُظلِمِ، یصبِحُ الرجُلُ فیها مؤمِنا و یمسِی کافِرا، و یمسِی مؤمِنا و یصبِحُ کافِرا، یبیعُ أقوامٌ دِینَهُم بعَرَضٍ مِن الدنیا قَلیلٍ؛ پس از من فتنه هایی همچون پاره های شب تار امّتم را فرا پوشاند، چندان که آدمی بر اثر آنها شب، مؤمن باشد و روز، کافر؛ روز، مؤمن باشد و شب، کافر. مردمانی دین خود را به اندک متاعی از دنیا می فروشند». (متقی هندی، 1397: ح 30893)
13. سران بی کفایت
زمانی که جامعه اسلامی و زمام مسلمانان به دست سران بی کفایت و شهوت مدار بیفتد، باید شعار امام حسین علیه السلام خطاب به یزید را تکرار کنیم که «علی الاسلام السلام». در مقابل، وجود رهبران شایسته همچون بنیان گذار انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری، جامعه اسلامی را به سوی تعالی و سعادت پیش می برد. در ادامه سخنان پیامبر اعظم درباره سهم سران در موفقیت و شکست جامعه اسلامی را مرور می کنیم.
( «إذا غَضِبَ اللّه عَلی اُمَّةٍ و لَم ینزِل بِهَا العَذابَ، غَلَت أسعارُها، و قَصُرَت أعمارُها، و لَم تَربَح تُجّارُها، و لَم تَزک ثِمارُها، و لَم تَغزُر أنهارُها، و حُبِسَ عَنها أمطارُها، و سُلِّطَ عَلَیها شِرارُها؛ هرگاه خداوند بر امتی خشم گیرد و بر آن عذاب نازل نکند، قیمت ها در آن بالا می رود، آبادانی اش کاهش می یابد، بازرگانانش سود نمی برند، میوه هایش رشد نمی کنند، جوی هایش پُر آب نمی گردند، باران بر آن فرو نمی بارد و بَدانش بر آن سلطه می یابند». (کلینی، 1401: ج 5: ح53: 317)
( «عَلامَةُ رِضَا اللّهِ تَعالی فی خَلقِهِ: عَدلُ سُلطانِهِم، و رُخصُ أسعارِهِم. و عَلامَةُ غَضَبِ اللّه تَبارَک و تَعالی عَلی خَلقِهِ: جَورُ سُلطانِهِم، و غَلاءُ أسعارِهِم؛ نشانه خشنودی خداوند در میان آفریدگانش چنین است: دادگری حکمرانشان و کاهش قیمت هاشان و نشانه خشم خدای ـ تبارک و تعالی ـ بر آفریدگانش این است: بیدادگری حکمرانشان و افزایش قیمت هاشان». (همان، ح1: 162)
( «اُذَکرُ اللّهَ الوالِی مِن بَعدی عَلی اُمَّتی، إلاّ یرحَمُ عَلی جَماعَةِ المُسلِمینَ؛ فَأَجَلَّ کبیرَهُم، و رَحِمَ ضَعیفَهُم، و وَقَّرَ عالِمَهُم، و لَم یضُرَّ بِهِم فَیذِلَّهُم، و لَم یفقِرهُم فَیکفِرَهُم؛ آن کس را که پس از من بر امتم حکمرانی یابد، به یاد خدا توصیه می کنم که حتماً بر جماعت مسلمانان مهر ورزد؛ بزرگ سالانشان را گرامی شمارد، بر ناتوانانشان رحمت آورد، دانشمندانشان را بزرگ دارد و آنان را زیان نرساند که خوارشان سازد و به فقر دچارشان نکند که کافرشان کند». (همان، ج1: ح4: 406)
پانویس:
1. ابن بابویه قمی، محمد بن علی(شیخ صدوق). 1414. الخصال، قم: مؤسسه نشر اسلامی.
2. ابن بابویه قمی، محمد بن علی(شیخ صدوق). 1407. الامالی. قم: مؤسسه البعثه.
3. ابن نعمان عکبری بغدادی، محمد بن محمد(شیخ مفید)، 1404، الامالی، قم: مؤسسه نشر اسلامی.
4. حرّانی، حسن بن علی(ابن شعبه). 1404. تحف العقول. تحقیق: علی اکبر غفاری. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
5. حلی اسدی، احمدبن محمد(ابن فهد). 1338. عدة الداعی. تهران: مکتبة وجدانی.
6. حمدان، ورام بن ابی فراس.[بی تا]. تنبیه الخواطر. بیروت: دارالتعارف و دار صعب.
7. دیلمی، حسن بن محمد. 1414. اعلام الدین. قم: مؤسسه آل البیت.
8. سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر. 1414. الدرالمنثور. بیروت: دارالفکر.
9. شعیری سبزواری، محمدبن محمد. جامع الاخبار. 1414.قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام.
10. طوسی، محمد بن حسن (شیخ طوسی). 1414. الامالی. قم: دارالثقافه.
11. کلینی، محمد بن یعقوب. 1401. الکافی. بیروت: دارصعب و دارالتعارف.
12. متقی، علی بن حسام دین هندی. 1397. کنزالعمال، بیروت: مکتبة التراث اسلامی.
13. مجلسی، محمدبن باقر بن محمدتقی. 1403. بحارالانوار. بیروت: مؤسسه الوفاء.
14. محمدی ری شهری، محمد. 1377. میزان الحکمه. قم: درالحدیث.
15. معتزلی، عبدالحمید بن محمد (ابن ابی الحدید). 1387. شرح نهج البلاغه. بیروت: دار احیاء التراث.
16. منسوب الی ابن نعمان عکبری بغدادی، محمد بن محمد (شیخ مفید). 1414. الاختصاص. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
17. موسوی، محمدبن حسین (شریف رضی). [بی تا]. المجازات النبویه. قم: مکتبة بصیرتی.
18. نوری طبرسی، میرزا حسین. 1407. مستدرک الوسائل. قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام.
